طولی نمیکشد که نوزاد شما راه رفتن را یاد میگیرد و نقطهی عطفی را برای خودش و شما در زندگی رقم میزند. در این مقطع حتما متوجه علاقهی وافر فرزندتان به این مهارت جدید خواهید شد و شوقش را برای تمرین مدام این مهارت جدید، خواهید دید. کودک دوست دارد تا تمام روز آنقدر راه برود که احساس کند به خوبی این مهارت جدید را انجام میدهد. شوق کودک به راه رفتن و اعتمادبهنفسی که این مهارت برای کودک به ارمغان میآورد، واقعا نکتهی قابل توجهی است.
وقتی کودک برای راه رفتن آماده شود، هیچ مهارت دیگری، حتی کار کردن با دستها به اندازهی این مهارت تازه برای او دلپذیر نخواهد بود.
در ادامه شما را با توصیههایی آشنا میکنیم که کمک میکنند تا کودک را به تمرین این مهارت، بیشتر تشویق کنید.
- اسباببازیهای مرتبط با مهارتهای ذهنی را دم دست نگه دارید. (حتی اگر کودک بیشتر دوست دارد که راه برود.)
در این مقطع همچنان برای بازی با اسباببازیهای مختلف وقت بگذارید، اما کودک را به استفاده از آنها مجبور نکنید. منع کردن کودک از راه رفتن به کلنجاری منجر میشود که احتمالا حتی بعد از فروکش کردن میل راه رفتن نیز از بین نخواهد رفت. با این وجود، حتی برای کودک نوپا نیز مجموعهای از اسباببازیهای مختلف را دم دستتان داشته باشید. بعد از چند روز و نهایتا یکی، دو هفته، فرزند شما دوباره برای بازی با این اسباببازیها علاقه نشان خواهد داد. حتی اگر راه رفتن نیاز کودک برای تقویت مهارتهای حرکتی را برطرف کند، میل به تقویت مهارتهای ذهنی، کودک را به سمت استفاده از اسباببازیهای دیگر خواهد کشاند.
- یادگیری در کودکان ناگهان اتفاق میافتد.
کودک به صورت خطی یاد نمیگیرد چرا که برای مغز غیر ممکن است زمانی که تلاش میکند، مهارتهای کلیدی همچون راه رفتن را یاد بگیرد، چند کار دیگر را هم به صورت همزمان انجام دهد. شما خودتان خواهید دید که چطور پیشرفتهای ناگهانی، کودک را به انجام مهارتهای تازه علاقهمند میکند. به همین دلیل وقتی کودک راه رفتن را یاد میگیرد، احساس خواهید کرد که تمام مهارتهای ذهنی که در چند ماه گذشته یاد گرفته را کناری میگذارد تا بر روی این مهارت حرکتی تازه تمرکز کند. نگران نباشید هر کدام از این مهارتها لحظات اوج خاص خود را خواهند داشت و حرف زدن، مهارتهای اجتماعی و احساسات کودک نیز به زودی خودنمایی خواهند کرد!
- فرصت بیشترین تلاش را فراهم کنید.
موقعیتهای مختلفی را برای کودک فراهم کنید تا هل دهد، بکشد و حمل کند، از این طریق عطش کودک برای راه رفتن را سیراب میکنید. کودکان نوپا خیلی دوست دارند تا با تمام تلاششان این مهارت حرکتی تازه را تمرین کنند. هیچ بعید نیست که فرزندتان را ببینید که به بهانهی نشستن و برخاستن، بارها و بارها اسباببازی را روی زمین بیندازد و دوباره برش دارد. این قبیل تمرینها از نظر کودک برای بهتر شدن در راه رفتن مفید هستند. البته هر چه کودک در راه رفتن بیشتر پیشرفت کند، روشهای تازهای نیز برای تمرین این مهارت پیدا خواهد کرد. مثلا ممکن است که کودک به برداشتن و جابهجا کردن وسایل سنگین علاقهمند شود یا بیرون از خانه از روی موانع در راه بپرد. سعی کنید از طریق خلق موقعیتهای گوناگون در محیط بازی کودک، مثل نصب میلهای برای گرفتن و ایستادن یا در دسترس گذاشتن وسایل تقریبا سنگین، امکان تمرین را برای فرزندتان فراهم کنید.
- راه رفتن تنها یک مرحله است.
به خاطر داشته باشید که این پیشرفت ناگهانی گذار است. پس آرامش خود را در مواجهه با این مرحلهی تازه از رشد کودک حفظ کنید و دنبال این نباشید تا هر روز فرزندتان حتما یک مرتبه تمام مهارتهای ذهنی و حرکتی را تمرین کند! وقتی از استرس یاد دادن همهچیز خلاص شوید، بهتر میتوانید بر روی مهارتی که کودک را با خود درگیر کرده است، متمرکز شوید. با این کار وقتی موفقیت فرزندتان را در راه رفتن میبینید بیشتر احساس غرور و خرسندی خواهید داشت. دکتر مونته سوری معتقد است هر کودک به شرط دسترسی به موقعیت و ابزارهای مناسب، راه صحیح رشد و پیشرفت را پیدا خواهد کرد.
«وقتی بالاخره کودک میایستد و پاهایش را روی زمین میگذارد، ابتدا با تکیه به مادر راه میرود، اما خیلی زود برای راه رفتن به کمک مادر هم نیاز نخواهد داشت و از این استقلال تازه لذت خواهد برد. در این مقطع اگر بزرگسالی اصرار به کمک کردن داشته باشد، درواقع به مانعی در راه رشد کودک تبدیل خواهد شد، ما نباید در راه رفتن به کودک کمک کنیم و اگر کودک دوست دارد تا با دستهایش کاری انجام دهد، باید فعالیت لازم برای این کار را در اختیارش قرار دهیم و او را به حال خود رها کنیم تا به گوهر کمیاب استقلال دست پیدا کند.»