پرتاب کردن رفتاری کاملا عادی برای بچه‌هاست.

به دفعات پیش آمده که خانواده‌های عضو در برنامه‌ی رومونتی با ما تماس گرفته‌اند و از این نکته گلایه کرده‌اند که فرزندشان به جای بازی با اسباب‌بازی‌ها مدام آن‌ها را به این سو و آن سو پرتاب می‌کند. کودکان خیلی دوست دارند تا در عمل مفهوم علت و معلول را تجربه کنند و پرتاب کردن فعالیتی است که این فرصت را برای آن‌ها فراهم می‌کند.

جایگزین‌هایی به جای پرتاب کردن پیشنهاد کنید.

اصل طلایی «آزادی در عین محدودیت» یکی از اصول اساسی روش مونته سوری در آموزش کودکان است و برای مدیریت مشکل پرتاب کردن کودکان، حسابی خانواده‌ها را یاری می‌کند. پس برای کودکتان شرایطی را فراهم کنید تا در محیطی آرام و ایمن بتواند همچنان این مهارت را برای خود تمرین کند. برای مثال می‌توان به کودک توضیح داد که: «خب می‌بینم که از پرت کردن توپ‌های چوبیت کیف می‌کنی، این کار توی خونه خطرناکه، دوست داری با من بیای بیرون و یه چیز دیگه رو پرتاب کنی؟» اگر امکان بیرون رفتن از خانه را ندارید می‌توانید برای فرزندتان توضیح دهید که: «پرت کردن کیف می‌ده اما پرتاب توپ چوبی خطرناکه، می‌تونی به جاش عروسک‌های ابری تو به سمت این دیوار پرت کنی، اینجوری خطری نداره و مشکلی برای کسی پیش نمی‌آد.»

برای کودکان آزادی را در عین محدودیت مهیا کنید.  

سعی کنید تا میل کودک به کنجکاوی و نیاز وی برای یادگیری از طریق تجربه را بی‌پاسخ نگذارید، اما در عین حال برای کودک محدودیت‌های زمانی و مکانی معین کنید تا فرزندتان متوجه شود که چه موقع و کجا می‌تواند فعالیتی بدون خطر انجام دهد. فرزند شما دوست دارد تا جست‌وجو و آزمایش کند، پس اگر شما موفق شوید تا به این میل کودک برای کشف تازه‌ها، از راه‌های دیگری پاسخ دهید، او آرامش بیشتری خواهد داشت، متمرکزتر کار می‌کند و از سایر اسباب‌بازی‌ها و ابزارهایی که در اختیار دارد برای این کار کمک می‌گیرد. استفاده از قانون آزادی در عین محدودیت، سنگ بنای مهمی در تربیت کودک محسوب می‌شود، به ویژه زمانی که محدودیت‌ها نقش بیشتری در سلامت کودک ایفا می‌کنند. (مثل «تا موقعی که دست من را گرفته باشی اجازه داری از خیابون رد بشی» یا «می‌تونی از صندلی مخصوصت توی ماشین بیرون بیای به شرطی که منتظر بشی تا من بیام و در رو برات باز کنم.»)

کودکان می‌خواهند بدانند که اجازه دارند چه بکنند.

به طور کلی کودکان می‌خواهند بدانند که اجازه دارند تا چه بکنند، پرتاب کردن یک فعالیت خاص است، اما هیچ بعید نیست که شرایطی مشابه این وضعیت برای شما و فرزندتان در سایر فعالیت‌های روزانه مثل گردش رفتن، دویدن، فریاد زدن و … پیش بیاید.

فرزند شما در دنیایی زندگی می‌کند که توسط بزرگسالان خلق شده و توسط همین بزرگسالان اداره می‌شود. پس در دوره‌ای که کودک تلاش می‌کند تا از لحاظ روانشناختی استقلال بیشتری از این دنیای از پیش ساخته بدست بیاورد، خیلی تحمل شنیدن «نه»ها و «این کار رو نکن»های مداوم را نخواهد داشت. تا می‌توانید از این کلمات تنها زمانی که واقعا به آن‌ها نیاز دارید استفاده کنید. تلاش کنید تا آنجا که می‌شود برای کودکتان شرایطی را مهیا کنید که برایش مطلوب است نه آنچه خودتان بیشتر می‌پسندید. بعضی مواقع مسؤولیت دادن و واگذار کردن کاری به کودک، روش مناسبی برای استفاده‌ی بهینه از این اخلاق کودک است.

«می‌شه لطفا اون کوسن رو صاف کنی؟ فکر کنم از روی مبل افتاده باشه» یا «می‌شه لطفا در کابینت رو باز کنی تا من این ظرف‌ها رو توی کابینت بذارم.» این مسؤولیت‌ها به فرزندتان ثابت خواهد کرد که شما به او اعتماد دارید و از این طریق اعتمادبه‌نفسش بالا می‌رود.