در دوران بارداری، کودکان دستهای خود را شناسایی میکنند و به آنها به عنوان «نقطه مرجع» نگاه میکنند. به عبارت دیگر، دستها همان چیزی هستند که کودک را یاد آرامش درون شکم مادر میاندازند. به همین دلیل ممکن است متوجه شده باشید که چطور نوزادان تازه متولد شده برای درک بهتر دنیای اطرافشان، دستان را در مقابل صورتشان میگیرند، آنها را در هوا تکان میدهند یا اینکه سعی میکنند تا ارتباط دستها را با بدنشان پیدا کنند.
به همین دلیل دوست نداریم که دستها و انگشتها که دوست آشنای نوزاد از زمان بارداری به حساب میآیند را با دستکش بپوشانیم.
(خب با ناخنهای بلند نوزاد چه کنیم؟ ما پیشنهاد میکنیم تا با ناخنگیر مناسب، این ناخنها را کوتاه کنید.)
نوزادان از دستها برای رسیدن به آرامش استفاده میکنند.
فرقی نمیکند اگر نوزاد از دستانش برای گرفتن لباس یا انگشتان پدر و مادر استفاده کند یا اینکه شستش را بمکد تا به خواب برود، بهرحال در تمام این وضعیتها دستان به عنوان ابزاری برای آرامشبخشی به نوزاد عمل میکنند. به همین دلایل باید اجازه دهید تا نوزاد بدون مزاحمت دستکش یا آستین بلند لباس، دستانش را در اختیار داشته باشد.
نوزادان به پاهای بدون جوراب برای جستوجو کردن نیاز دارند؛
ما در داخل خانه از جوراب استفاده نمیکنیم و اجازه میدهیم تا نوازد هنگام استراحت یا بازی کردن بدون جوراب باشد. حتی نوزادان تازه متولد شده هم انگشتانشان را روی زمین میکشند تا بتوانند به سمتی حرکت کنند.
زمان بازی مثل ورزش کردن است؛
لباسهای گشاد و راحت به نوزاد اجازه میدهد تا بدون مشکل یا ترس از خراش برداشتن به خاطر پارچهی زبر لباس راحت برای خودش جستوخیز کند، حتی شما هم به عنوان بزرگسال اگر مجبور شوید هنگام ورزش کردن، شلوار جین به پا کنید، خواهید دید که چقدر فعالیت در لباس نامناسب مشکل و طاقتفرسا است.