تصویر بالا را چند روز پیش گرفتم، آن هم زمانی که سعی می‌کردم همانطور که تماس‌های کاری را پاسخ می‌دهم از نوزاد 4 ماهه‌ام هم مراقبت کنم. در این روزها این اتاق نشیمن در خانه‌ی 5 نفره‌ی ما به دفتر کار من و محل بازی فرزند خردسالم تبدیل شده است. این روزها به صورت دورکاری با روش مونته سوری به 27 کودک 9 تا 12 ساله درس می‌دهم. شوهرم نیز کارش را به صورت دورکاری از اتاق خواب پی می‌گیرد.

وقتی مجبور باشید تا هر روز 50 تا 60 تماس تلفنی بگیرید و در حین این تماس‌ها با کودک خردسال خود بازی کنید، به هم‌ریختگی مشاهده شده در این تصویر طبیعی است.

البته من تلاش می‌کنم تا آخر هفته‌ها که فرصتی دست می‌دهد، خانه را کمی منظم و مرتب می‌کنم. اما تا چند روز می‌گذرد باز اوضاع به روال قبل باز می‌گردد. من سعی می‌کنم ذهنم را با این بی‌نظمی درگیر نکنم و تا آنجا که می‌توانم برای دانش‌آموزانم در جلسات مجازی مثل یک معلم دلسوز وقت بگذارم. اگر هم در بین تدریس فراغتی دست دهد از آن زمان برای وقت گذراندن با فرزند نوزادم استفاده می‌کنم که در آینه خودش را تماشا می‌کند، می‌خندد و کیف می‌کند. اگر باز وقتی داشته باشم، برای قدم زدن در حیاط خانه با فرزندانم بیرون می‌روم تا کمی هوا به مغزم برسد.